Die fiets van mij dus. Laatst schreef ik al dat ‘ie gejat was en sinds die tijd gaat het helemaal mis met Henkie. Twee weken nadat ‘ie ‘gejat’ was, was er weer wat mis met dat ding. 

En weer ging het mis terwijl ik aan het werk was in de kroeg. Dit keer was ik rond 23:00 uur klaar met werken en ik was klaar om naar bed te gaan. Ik stapte niets vermoedend op Henkie, maar toen… Hij sputterde wat tegen en maakte heel veel kabaal. Ik heb niet zo graag alle aandacht gericht op mezelf en omdat het nogal stil was besloot ik maar om af te stappen. Even kijken wat er aan de hand was.

Bleek dus dat er een spaak los zat.

Gelukkig was vriendlief nog wakker en mijn redder in nood. Hij kwam me ophalen. Hij draaide de losse spaak om een andere spaak en ik kon weer fietsen. Volgende dag maar naar de fietsenmaker.

Dus toen moest ik naar de fietsenmaker. Alles goed en wel waren we 10 euro verder. Dat viel me nog mee!

Maar… Een week later ging het weer mis. Woensdagavond wezen sporten. Niets aan de hand met Henkie. Totdat ik vrijdagmiddag mijn fiets uit de schuur wilde pakken. Band plat. Platter dan plat. Dus daar ging Henkie weer. Want ja, ik kan geen fietsbanden plakken.

Dit keer was het helaas wat duurder. Bijna 25 euro! Dag geld. Dag geld waar ik zo mijn best voor gedaan heb om het te sparen. Jammer maar helaas…